Laatste blog
Blijf op de hoogte en volg Isa
03 Maart 2018 | Ghana, Mamfe
Het is helaas afgelopen, maar ik heb een hele leuke tijd gehad! Veel nieuwe mensen ontmoet. Bij de dagopvang is een nieuw Japans meisje gekomen, daar ben ik erg blij mee, want dan kan ik alles samen met haar doen. ‘s Ochtends beginnen we de dag met de kinderen omkleden. Zelf snap ik dat niet zo goed want ze komen in hun uniform naar school, het eerste wat ze doen als ze aankomen is dus omkleden zodat hun uniform niet vies wordt. Als alle kinderen thuis al hun uniform aan doen scheelt dat veel tijd. Voor de rest doe ik nog steeds heel veel 1 op 1 oefenen met de kinderen zoals tellen, nummers schrijven of we leren ze over andere dingen zoals dieren of voorwerpen. Wij houden van alle kinderen een performance boekje bij waarin we opschrijven hoe ze het doen. Alles gaat hier allemaal even anders. Het regende laatst en toen mochten de kinderen niet naar buiten waar de wc is, dus liet de juf ze bij de deur in klas op de grond plassen. Sommige vinden dat dus normaal of hebben geen zin om naar de wc te gaan en plassen op verschillende plekken op het schoolplein. Ook kookt 1 van de juffen hier op het schoolplein, een grote pot op het vuur waar alle kinderen zo langs lopen. Verder ligt er in de gang een grote hakbijl en een kapmes die ze zo kunnen pakken, maar gelukkig gaat dat (meestal) goed. De kinderen vechten erg snel met elkaar, ze slaan en schoppen elkaar. Dat gebeurt ook vaak omdat ze toch geen straf krijgen. Het wordt niet eens door de juffen gezien. Op de opvang heb ik een keer geprobeerd te loomen met de oudste kinderen maar dat was helaas echt te moeilijk. Dit heb ik uiteindelijk op het andere schooltje gedaan waar we met de kinderen lezen die al wat ouder zijn. Van te voren had ik het nog uitgelegd aan de andere vrijwilligers bij mij uit het gastgezin zodat zij het ook konden leren aan de kinderen. Ze vonden het heel erg leuk en waren heel blij toen ik vertelde dat ik alles bij de school liet zodat ze het als creatieve activiteit kunnen gebruiken, ze leerde het erg snel. Er waren zelfs kinderen die van buiten kwamen om te kijken wat we aan het doen waren en wilde het ook proberen, zo kwamen er steeds meer. Een gekkenhuis, maar een groot succes! Op een gegeven moment zat zelfs de juf een armbandje te maken. De volgende week dat we weer terug kwamen om te lezen kwamen op beide scholen kinderen naar ons toe om te vragen of we nog meer hadden. Ik heb met 1 van de hoofdjuffen van de dagopvang gesproken om te vragen wat voor spullen ze nodig hebben voor de opvang. Het bleek dus zo te zijn dat ze volgens de inspectie een slechte school zijn omdat ze niet genoeg speelattributen voor de kinderen hebben, de baby’s hebben geen matrasjes waar ze op slapen. Vorige week ben ik met haar in het dorpje naar een klein winkeltje geweest waar we kleine loopautootjes, een walker voor de baby’s en 2 kleine fietsjes hebben gekocht. Toen we terug kwamen gingen de kinderen er meteen meespelen, ze waren er erg blij mee. Ook de juffen bedankte mij wel 10 keer. In het filmpje hieronder zie je hoe ze me bedankte. Deze week is de juf alleen naar Accra gegaan om nog een tafeltje te kopen voor 1 van de klasjes en wat matrasjes om op te slapen. Iemand van de organisatie vertelde ons laatst dat veel kinderen op de school waar wij elke donderdag lezen geen rugtas hebben om hun spullen mee naar school te nemen. Toen hebben een ander meisje uit mijn gastgezin en ik geld gegeven en hebben ze daar 17 tassen van kunnen kopen. Wij zijn toen met elkaar naar die school gegaan en hebben de tassen gegeven aan de kinderen die die nog niet hadden. Ze waren er heel erg blij mee. Alle sponsors nogmaals heel erg bedankt namens mij, alle kinderen en de juffen!!
Met de andere meiden in mijn gastgezin heb ik een leuk contact. Wanneer we met elkaar eten praten we over onze ervaringen, over de jongens die die dag weer ons nummer hebben gevraagd. Dat gebeurd namelijk heel veel, of ze zeggen dat ze met je willen trouwen. We gebruiken allemaal steeds dezelfde smoes dat we geen Ghanees nummer hebben en dus toch niet met ze kunnen bellen of sms’en. Ze willen allemaal mee naar Europa. Een paar dagen geleden was onze host-mum jarig Naomi en aten we met hun mee met wat vrienden en familie. Het was erg gezellig met heel veel eten. Toen we begonnen te zingen begon iedereen met water over Naomi te gooien. Wij hadden geen idee wat er gebeurde maar daarna hoorde we dat dit normaal is hier en ze het eigenlijk zelfs doen met eten. Vreemde gewoonte! We zijn ook 2 keer mee geweest naar een middelbare school waar ze debatles krijgen en dan debatteren. Wij zaten er bij, maar zodra ze klaar waren kwamen ze allemaal met pen en papier en wilde ons nummer en Facebook naam. In de weekenden hebben we ook nog leuke dingen gedaan, we zijn 1 weekend weg geweest naar de zee en de rivier een heerlijke strandvakantie. Ook een paar keer naar Accra, de hoofdstad, geweest. Niet normaal zo druk. Wat een gekkenhuis. Zelfs de rit ernaartoe; levensgevaarlijk. Met veel te veel man in een busje. Inhalen in bochten en veel te hard rijden. Pfff.... Helaas is het dan nu toch echt bijna voorbij. Ik heb wat foto’s en filmpjes bijgevoegd hieronder.
Met de andere meiden in mijn gastgezin heb ik een leuk contact. Wanneer we met elkaar eten praten we over onze ervaringen, over de jongens die die dag weer ons nummer hebben gevraagd. Dat gebeurd namelijk heel veel, of ze zeggen dat ze met je willen trouwen. We gebruiken allemaal steeds dezelfde smoes dat we geen Ghanees nummer hebben en dus toch niet met ze kunnen bellen of sms’en. Ze willen allemaal mee naar Europa. Een paar dagen geleden was onze host-mum jarig Naomi en aten we met hun mee met wat vrienden en familie. Het was erg gezellig met heel veel eten. Toen we begonnen te zingen begon iedereen met water over Naomi te gooien. Wij hadden geen idee wat er gebeurde maar daarna hoorde we dat dit normaal is hier en ze het eigenlijk zelfs doen met eten. Vreemde gewoonte! We zijn ook 2 keer mee geweest naar een middelbare school waar ze debatles krijgen en dan debatteren. Wij zaten er bij, maar zodra ze klaar waren kwamen ze allemaal met pen en papier en wilde ons nummer en Facebook naam. In de weekenden hebben we ook nog leuke dingen gedaan, we zijn 1 weekend weg geweest naar de zee en de rivier een heerlijke strandvakantie. Ook een paar keer naar Accra, de hoofdstad, geweest. Niet normaal zo druk. Wat een gekkenhuis. Zelfs de rit ernaartoe; levensgevaarlijk. Met veel te veel man in een busje. Inhalen in bochten en veel te hard rijden. Pfff.... Helaas is het dan nu toch echt bijna voorbij. Ik heb wat foto’s en filmpjes bijgevoegd hieronder.
-
03 Maart 2018 - 16:14
Oma Rua. :
Hee. Isa. Wat een mooi verhaal lees ik nu van jou. Een mooie belevenis wat je daar allemaal mee maakte....echt anders dan hier.
Mooie herinneringen voor de kinderen op school. En nuttig zullen wel de rugzakjes en zeker de matrasjes zijn. Mooie foto’s en video’s heb ik al gezien. Blij aks ik je volgende week weer zie. Zeer trits op jouw. Gr. Opa Albert -
03 Maart 2018 - 20:18
Manita:
Hoi Isa,
Ik vond t leuk om je verhalen te lezen,
wat een verschil met t leven hier, maar
fijn dat je t zo leuk hebt gehad.
Een hele ervaring. Fijne terugreis.
Gr van ons -
03 Maart 2018 - 21:38
Petra Bosma:
Wat kan jij mooi schrijven zeg! Erg boeiend, zie het helemaal voor me. Je bent in ieder geval een ervaring rijker, goede terugreis toegewenst en lekker weer slapen in je eigen bed, zal ook wel lekker zijn!
Groetjes Petra -
04 Maart 2018 - 11:32
Tom En Jose:
Hoi Isa, wat was het heerlijk om jouw verslagen te lezen, goede reis terug en tot morgen!! Groetjes uit Spaarndam. -
05 Maart 2018 - 12:50
Chantal:
Lieve Isa,
Wat ben je toch een kanjer. En wat fijn om je verslagen te lezen, je filmpjes en foto's te bekijken vanuit het koude NL. Ik en met mij vele andere, ben heel erg trots op wat je hebt gedaan. Het is zo mooi om te zien dat er nog steeds mensen zijn die heel graag andere helpen om er met z'n allen er het beste van willen maken.
Ik hoop dat je er een hele mooie herinnering aan over houd en dat dit je mag vormen op een goede manier en helpen in je verder ontwikkeling. Maar aangezien ik je een beetje ken, lijkt me dat geen probleem.
Ik hoop je snel te zien om de verhalen te mogen horen.
Dikke kus lieverd
X -
05 Maart 2018 - 14:16
Evelyn:
Hoi Isa
Terwijl ik dit typ lig jij vast heerlijk te slapen in je eigen bedje in Spaarndam. Wat een overgang zal dat zijn.
Maar wat heb je een gave dingen meegemaakt! Fantastisch dat je de kinderen en juffen blij hebt kunnen maken met spullen die ze zo nodig hebben.
En plassen in de deuropening en op het plein... ahum, ik zal dat maar niet bij mij in de klas toe gaan staan. Haha.
Ik zie je snel weer!
Liefs,
Evelyn -
05 Maart 2018 - 15:00
Anneke:
Wouw Isa, wat een ervaringen... hopelijk vind je je leventje straks thuis nog ‘leuk’...
Tot snel hopelijk weer voor ons in De Toerist -
05 Maart 2018 - 17:03
Rinagrosmann@ziggo.nl :
Wat een ervaring wat een geweldige verrijking van jouw jonge leventje....dit draag je de rest van je leven mee......prachtig Isa.....en wat kun jij leuk schrijven x -
05 Maart 2018 - 21:25
Jivan:
Hallo Isa
Ik vond het fijn je verhalen te lezen en wat zal je veel geleerd hebben daar.
Het welkom thuis heb ik al gezien op de ramen voor je en je bent dus heelhuids thuisgekomen.
Geniet nog maar lekker na en het zal weer even wennen zijn hier in Nederland
Groetjes Jivan -
12 Maart 2018 - 12:09
Cindy:
Nou Isa, dat was een hele ervaring! Fijn dat je zoveel goeds hebt kunnen doen met het sponsorgeld. Dat moet goed voelen. Goed gedaan en tot snel.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
